… derken yine üzgün kırgın yorgun dargın
Bir o kadar öfkeli ve tepkiliyim
Oysa bir valize sığdıramayacağı hiçbir şey yok insanın
Nereye giderse kendisiyle götüremeyeceği
Değiştiremeyeceği…
Yeter ki değişebileceği, değişesi olsun
Hevesi, aşkı ve inancı her şeye rağmen.
En derin kuyularımdaki son su damlalarını
Yeniden anka küllerime damlatıyorum gözlerimden
Yedi yılda bir tamamen değişen hücrelerimin
Yenideni doğurmasına yaslanıp
Başımı kendi omzuma yaslayıp
Kırıklarını bir daha ve bir daha altın lakeleyip
Birleştirerek kalbimin.
Yaşamla ölüm arasında aşka düşmekten kanayan dizlerimden ve
Göğüslerimin arasındaki o boşluktan öperim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder