Bembeyaz tutmak yaşanmamışlık olacağından, tabula rasama
renk renk irili ufaklı boyalar sıçrattım fırçalarımdan
Bunu ben de yaparım diyen herkesin yalancı çıkacağı türden
imkansız bir bana özgülükle, defalarca açtırdım orkidemi
Belirsiz aralıklarla besledim kendimi, herkesten de bir şeyler öğrendim
Öğretmen olmaktan asla vazgeçmedim
Hem her şey hem hiçbir şey olduğumuzun daima ayırdında
Biraz ayurveda biraz abur cubur birazdan da elveda sonra merhaba
Sonsuz daireler içinde yuvarlanırken buldum kendimi
Her bir çember yeni yollara yeni benlere yeni tenlere çıktı
Kendi derimden bilmem kaç kez sıyrıldım da değiştirdim, değiştim
Şimdi geçmişim bana nasıl olduğumu sorduğunda
Ben o değilim demek bile gelmedi içimden
Tüm hikayeyi baştan anlatmak olacaktı ve yorulacaktım
O kadar vaktim yoktu, aynı sayfada olan biri denk gelene dek susacaktım
Sonra belki susayacaktım, beklemekten yorulacaktım
Hadi anlatıvereyim nolacak deyip merakıma iştahıma yenik düşecektim
Ve yine yeni bir hayal kırıklığına yelken açacak, hüsrana erecektim...
Halbuki sorsan hepsini ezbere bilirdim
Anasının onda görmediğini görürdüm,
kulaklarımın daha önce işitmediklerini de bu bilgi görgünün
işveli bir hediyesi(!) olarak işitirdim ki düşlerimden aşağıya düşeyim
Ayaklarım yere bassın, kendime geleyim, silkeleneyim...
Sonsuz eksenlerde yuvarlanıp giderken olmasını beklediğim mucizelere
Artık ne bir drama queen ne de hayalperest bir romantiğim
Otuzu aşmış, dokuzu geçmiş, soyunu sopunu aşmış, unu elemiş eleği asmış
Kılı kırktan fazla yarmış, keçiyi kaçırmış, yolları aşındırmış, kendine varmış bir kere
Kendine küsle barışır mı?
Yahut kendine düşküne şaşırır mı?
Tanımadığına kuş gibi taşınır mı?
Ümidini yutkunamaz, yine de kapıyı aralık bırakır mı bırakır.
Mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder